Het was een lange periode van zoeken naar zingeving, religie, alternatieven… maar uiteindelijk leidde de weg terug naar de kerk. Talloze boeken, interessante websites en podcasts hebben mijn pad mede vormgegeven. Het ene artikel bracht me naar het volgende boek. Een knap interview met een interessante persoon zette me aan het denken, maar het was nooit helemaal genoeg. De honger raakte nooit écht verzadigd. Einde mei ‘24 trok ik naar de Tulpinstraat in Kiewit voor een infoavond aan het HIGW (Hoger Instituut voor Godsdienstwetenschappen). Ik was al een tijdje op zoek naar een traject waarbij ik mijn honger naar wat meer diepgang omtrent het geloof kon stillen en dit leek me een stap in de goede richting. We kregen info over de 3 grote parcours die je er kan afleggen. Een mooie basisvorming theologie, aangevuld met een brede waaier aan vormen van pastoraal werk. Dat leek me wel wat.
Ik ben geboren en getogen in Genk – Winterslag, waar ik als kind ook naar de mis ging, samen met vaderlief. Tijdens mijn jongelingsjaren waren er andere prioriteiten, tot ik uiteindelijk aanklopte bij het regentaat om mijn verdere studies aan te vatten. Niet die studies per se – al heb ik ze tot een goed einde gebracht – maar een knappe medestudente wist al snel mijn hart te veroveren. Mieke en ik trokken veel met elkaar op. Zij introduceerde me ook tot de evangelische kerk, waar zij opgroeide. Ik stond eerlijk gezegd verbaasd van deze andere manier van omgaan met de Bijbel, het gevoel van gemeenschap. Vriendschap werd al snel wat meer en in 2002 zeiden we voor al onze familie en vrienden “ja”. Een toffe vriendengroep van gelijkgezinde zielen, zorgde ervoor dat ons geloof een plaats kreeg in ons leven. We deelden er gezellige maaltijden aan een lange tafel, gevolgd door diepgaande gesprekken over het leven en Gods plaats hierin. Het kerkbezoek verwaterde echter en ik verzeilde in een periode zonder Hem. Ik had even genoeg van alles en zou het dit keer zelf wel oplossen. Althans, dat was het plan.
Tijdens het afscheid van mijn grootmoeder, voelde ik de nood om terug met God te praten. Ik bad om vergiffenis, vroeg Hem om de draad weer op te pikken en stapte terug mijn vertrouwde kerk in Winterslag binnen. Blij. Dat is het gevoel dat me toch wel overweldigde. Eindelijk terug blij. Ik had intussen een carrière van 20 jaar als leerkracht achter de rug, met vele fijne momenten, maar het begon op dat moment duidelijk te worden dat ik nood had aan een ander pad. Een speling van het lot transformeerde me tot eigenaar van de plaatselijke stripwinkel. Een hobby van me sinds mijn kindertijd. Deze, toch wel ingrijpende verandering in ons leven, gaf me weer vrijheid. Iets dat ik kwijt was in de logge structuur van het onderwijs. En toen vond ik de podcasts, de boeken, en uiteindelijk God weer. Hij maakte me een ander mens. Ik voel dat ik kan bouwen op een solide fundament. Hij maakt me heel en brengt me rust.
Ondertussen begon ik mijn eerste stappen te zetten in de parochieraad van Winterslag en ging ik op die avond in mei naar de infoavond van het HIGW. Enkele gesprekken later bleek dat er in het dekenaat Genk gezocht werd naar een nieuwe pastorale dienaar. Iemand die het team kan versterken en kan meewerken aan de 21e eeuwse kerk. Laat dat net hetgeen zijn waar ik regelmatig met God over spreek. Het terugkeren naar de kerk leidde me naar meer. Nog meer lezen, luisteren, praten met mensen. Dit voelde goed, dit was het pad dat ik wilde bewandelen en dus vroeg ik God om leiding. Ik gaf me over aan Zijn wil, Zijn plan en opeens zat ik op de zetel bij deken Luc, had ik een overleg met enkele mensen van het bisdom en het dekenaat en mocht ik zelfs op gesprek bij de bisschop! Mijn reis als zoekende mens naar God, bleek vruchtbare grond te zijn. Ik mag binnenkort andere zoekenden begeleiden, mensen helpen op hún pad.
Wat een reis. En ze gaat nog altijd verder! Ik kijk uit naar de samenwerking met andere mensen in de kerk én daarbuiten, het zoeken naar manieren om anderen te laten stilstaan in onze hectische wereld en even te laten opkijken naar Hem. Wat we in de katholieke kerk hebben, is een enorme schat aan wijsheid en traditie. Tweeduizend jaar aan bouwen aan Gods kerk. Menselijk, en dus niet foutloos, maar geleid door iets groter dan onszelf. Het is die rijkdom die ik wil tonen aan zoekenden, de verbondenheid, het gevoel van gemeenschap dat ons als mens zo sterkt. Overtuigd van de waarheid van het evangelie en de rol die het kan spelen in elk van ons, ga ik starten met kleine stapjes, de introvert in mij heeft dat ook nodig, maar zoals het bekende mosterdzaadje hoop ik dat dit ook kan groeien.
Ik ben Lars Was en wil je graag leren kennen bij een goed gesprek.
