9u40, de deuren van de trein gaan zachtjes dicht en langzaam begint het landschap schijnbaar in beweging te komen. Een korte rit brengt ons naar Hasselt om er, onder leiding van de bisschop, het jubeljaar officieel te openen. Alles begint in de Virga Jesse Basiliek waar we een korte gebedsdienst bijwonen. Vervolgens stappen we in een korte pelgrimstocht naar de Sint-Quintinuskathedraal. Het jubeljaar spreekt immers over “Pelgrims van Hoop”. Met bisschop Patrick op kop stroomt een massa gelovigen door de Hasseltse straten, waar mensen nieuwsgierig postvatten.
We zijn in onze moderne tijd misschien een beetje onze voeling kwijt met dit soort symbolen en rituelen, toch is het bijzonder om deel te mogen uitmaken van deze traditie. Het brengt een gevoel van verbondenheid en bewustwording van te behoren tot de wereldkerk. “In elke kathedraal wereldwijd wordt vandaag het jubeljaar geopend”, zo sprak de bisschop. Toch knap dat ongeveer 1,2 miljard (!) Katholieken uitgenodigd worden om samen dat jaar van de Hoop in te leiden.
Eenmaal aangekomen, opent onze bisschop plechtig de deuren van de kathedraal. Net als de paus in Rome, klopt hij driemaal met de kruisstaf aan. De deuren openen en met de nodige wierook en gezangen treedt de menigte binnen. Zo ook de kerkbaljuw, uitgerust met hellebaard, die plechtig postvatte aan de rand van het altaar. Knap! De bisschop, bijgestaan door verschillende priesters, ging voor en samen mochten we een traditionele eucharistie vieren met de nodige pracht en praal.
Net als bij Kerst een boodschap over Hoop, die we in het komende jaar met alle gelovigen wereldwijd, vorm mogen geven. Eén kerk onder God.
